Υπάρχει τίποτα πιο βίαιο από την αδιαφορία;

Εκτός από την βία της φύσης, της εξουσίας, του πλούτου, του υποτακτικού, της εργασίας, της καθημερινότητας, της ανταρσίας, του όπλου, του ληστή, του βιαστή, υπάρχει κάτι άλλο;

Υπάρχει άραγε τίποτα πιο βίαιο από την αδιαφορία μέσα στην πόλη; Από την ηθελημένη αδιαφορία για τον πόνο και το δράμα του φίλου, του αδελφού, του συντρόφου, του γείτονα, του περαστικού;
Μία βίαιη αδιαφορία που πηγάζει από την ακόμα πιο βίαιη σαδιστική φιλοδοξία πως κάποτε θα είσαι εσύ αυτός που όχι απλά θα παρακολουθείς τον πόνο γύρω σου αλλά θα είσαι αυτός που θα μπορείς να τον προκαλέσει.
Ή πάλι μπορεί να προκληθεί και από το κόμπλεξ που δημιουργεί η εμπειρία του να ζεις το δράμα σου μέσα στην αδιαφορία των γύρω, γιατί όπως μας έμαθαν τα μπουλντόγκ: Η βία γεννά βία…